كوچي گري، چالشي كه پايان نمي پذيرد
كوچي گري، چالشي كه پايان نمي پذيرد
Mif_1967@yahoo.com
امسال نيز به محض آب شدن برف ها و روييدن گياهان در كوهها و مراتع اين سرزمين بارديگر سر وكله كوچي ها پيدا شد و بحران ديگري را در منطقه ايجاد كرد. مردم ولسوالي هاي ناهور و جرغي بور جگي ولايت غزني و حصه اول بهسود ولايت ميدان وردك، چندين سال است كه بهار و تابستان شان را با ترس و لرز سپري مي كنند و هجوم كوچي ها در اين مناطق آرامش و قرار را از آنان مي ربايند، از آنجايي كه بسياري ازافراد كوچي مسلح هستند و مردم منطقه كه سالهاست از جنگ و مبارزه دست كشيده اند و خلع سلاح شده اند، در سرزميني چون افغانستان وقتي چندين گروه مسلح وارد منطقه اي مي شود هرگزآرامشي براي اين مردم باقي نمي ماند. به همين خاطر اين مردم چاره اي جز مخالفت و تظاهرات و كمك خواستن از مراجع قانوني و دولتي ندارند و هر سال تظاهرات و جنجال هاي حقوقي مردم بهسود و ديگر مناطق با كوچي ها ادامه پيدا مي كند و سر انجام هم بدون نتيجه خاتمه پيدا مي يابد.
امسال نيز كوچي با آمادگي كامل و با جمعيت عظيم با صدها هزار مواشي به سوي هزاره جات هجوم بردند و مردم بهسود اين بار نيز در برابر اين تهاجم و بيدادگري هاي كه تا كنون كوچي ها در اين مناطق انجام داده اند دست به تظاهرات زده اند، صدها نفر از مردم ولسوالي هاي حصه اول و دوم ولایت میدان وردک خود شان را به كابل رساندند و در مقابل تعمیر پارلمان اجتماعي را برگزار كردند و خواهان اخراج کوچی ها از اراضی زراعتی و علفچر های شان شدند. آنان از اعضاي پارلمان تقاضا نمودند تا در اخراج کوچی های که خود سرانه بالای زمین های زراعتی و علفچرهای آنها جا بجا شده اند همکاری نمایند. یک تن از تظاهرکنندگان مي گويد: مناطق حصه اول و مرکز بهسود با ورود کوچیهای مسلح ناامن شده و علاوه بران زمینهای زراعتی و علفچرهای انها توسط کوچیها غصب گردیده است. وی افزود در برخورد که دیروز میان مردم اهالی و کوچیها صورت گرفته یک نفر از اهالی زخمی و یک نفر دیگر مفقود شده است. یک باشنده دیگر بهسود كه در اين اجتماع شركت كرده بود گفت : چندی قبل در برخوردي که میان اهالی و کوچیان صورت گرفت چهار نفر از مردم منطقه کشته شده اند.
عده اي از اين اعتراض کنندگان با حضورنمايندگان مردم بهسود در پارلمان، با محمد يونس قانوني رئيس ولسي جرگه صحبت نموده گفتند؛ با در نظرداشت اينکه بنا به حکم قانون اساسي افغانستان، بايد معضل کوچي گري در افغانستان خاتمه يابد و به آنان اسکان داده شود، اما در سال جاري نيز کوچي ها مانند سالهاي پيش و ازجمله سال گذشته در حاليکه همه مسلح هستند وارد مناطق هزاره جات از جمله ولسواليهاي حصه اول و دوم بهسود گرديده اند. يکتن از نمايندگان مردم بهسود به آقاي قانوني گفت كه پارلمان نيز در اين مورد برخورد جانب دارانه مي کند، زيرا کوچيها با داشتن کميسيون مستقل در پارلمان به تمام مشکلات خود راه حل پيدا مي کنند، اما در کجاي اين کميسيون به مشکل آنان که از ناحيه کوچيها متضرر مي گردند رسيدگي مي شود.؟
در پي اين تظاهرات از سوي رئيس و تعدادي از نمايندگان پارلمان تصميم گرفته شده است تا یک هیئت دولتی به شمول برخی از وکلا به مناطق یاد شده رفته و موضوع را از نزدیک بررسی نمایند.
اين نوع از فعاليت ها و اعزام هيئت ها هر ساله صورت مي گيرد،چه دولت افغانستان و چه پارلمان به جاي آن كه مسئله كوچي ها را به صورت اساسي حل و فصل كنند و يك راه حل معقول و جامع را در اين باره ارايه نمايند، فقط با اعزام هيئتي غايله را به صورت موقت حل مي كنند و سال ديگر بار ديگرهمان مشكل و تنش هاي قومي و منطقه چون غده سرطاني دوباره عود مي كند، بدين ترتيب مردم بومي منطقه مجبورند براي محافظت از كشت زارهاي خود چندين نفر را كشته بدهند و با خون و آتش و ويراني مزارع شان ازمنطقه شان به دفاع برخيزند.
به راستي اين دور و تسلسل باطل كي به پايان مي رسد و دولت و پارلمان افغانستان چرا راه حل جامع معقول براي كوچي ها ارايه نمي كنند؟
طبيعي است كه كوچي گري در هر كشوري مساوي با ويراني طبيعت و مراتع طبيعي درهر كشور است، امروز يكي از مهترين وظايف دولت ها مبارزه با كوچي گري است دنياي متمدن امروز نمي تواند با كوچي گري ساز گاري داشته باشد، طبيعت كوچي گري را دشمن خود مي داند، اما اين كه چرا در افغانستان اين پديده هنوز ادامه دارد و هيچ راه حلي براي آن از سوي دولت وپارلمان افغانستان ارايه نمي گردد، نشانه آن است كه دولت مردان و قانون سالاران هنوز هم درك نكرده اند كه جريان كوچي گري تا چه ميزان به طبيعت و مراتع افغانستان ضربه مي زند و كوهها و دشت هاي اين سرزمين را به كويري بدون آب و علف تبديل مي كنند، شايد افغانستان تنها كشوري باشد كه اداره اي براي حفظ محيط زيست نداشته باشد و يا اگر چنين اداره اي باشد چنان ضعيف و ناتوان است كه حتي جرات ندارد كه در برابر هجوم كوچي ها به مراتع طبيعي و كشت زار هاي مردم اعتراض كند.
به هرحال معضله كوچي ها اگر به صورت اصولي حل نشود علاوه بر آن كه به مراتع و مناطق طبيعي افغانستان ضرر وزيانهاي زيادي مي زنند، دامنه تنش هاي قومي و منطقه اي را نيز تشديد مي كند، افغانستاني كه سه دهه از تنش هاي قومي در اين كشور رنج برده است ادامه برخورد هاي مسلحانه كوچي ها و كشتن مردم بومي اين مناطق مي تواند بر تنش ها و اختلافات قومي دامن بزند. در حالي كه در پارلمان كميسيوني به نام كوچي ها تشكيل شده است و در وزارت اقوام و قبايل نيز رياستي به نام كوچي ها وجود دارد، اما تاكنون هيچ راه حل جامعي براي معضله كوچي ها ارايه نگرديده است، زمين هاي كه تا كنون به كوچي ها داده شده است آنان هم از اين زمين ها استفاده مي كنند و هم كوچي گري خود را ادامه ميدهند، دولت و پارلمان افغانستان هيچ گاه كوچي هايي را كه صاحب زمين هستند و به كوچي گري شان ادامه مي دهند، مجبور نكرده اند كه از كوچي گري دست بردارند و به زندگي شهري و يا روستايي رو آورند.
طبيعي است وقتي هيچ گونه طرح جامعي براي كاهش كوچي گري نباشد و كوچي هاي كه زمين يا خانه به آنها تعلق گرفته است مجبور به سكونت در روستا و يا شهر نشيني نشوند، طبيعي است كه بحران هر سال همچنان ادامه پيدا مي كند و هيئت هاي اعزامي جز حل كردن موقت تنش ها كاري ديگري انجام داده نمي توانند
